บทนำ

นักเทรดหลายคนมีกลยุทธ์ที่ชัดเจนสำหรับการเปิดตำแหน่ง แต่กลับมีนักเทรดไม่กี่คนที่มีการกำหนดกลยุทธ์การปิดตำแหน่งอย่างชัดเจน แม้ว่านักเทรดที่ระมัดระวังส่วนใหญ่จะตั้งค่าหยุดขาดทุนและทำกำไร แต่ก็มีน้อยคนที่พิจารณาว่าจะปิดตำแหน่งอย่างไรให้ถูกต้องเหมือนกับการเปิดตำแหน่ง กล่าวอีกนัยหนึ่ง กลยุทธ์การปิดตำแหน่งของนักเทรดส่วนใหญ่จะค่อนข้างสุ่ม ไม่มีการตั้งค่าที่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม กลยุทธ์การปิดตำแหน่งของเรา ควรมีการกำหนดที่ชัดเจนพอๆ กับกลยุทธ์การเปิดตำแหน่ง เราควรกำหนดสภาวะที่ชัดเจนซึ่งเราควรจะปิดตำแหน่ง หากไม่มีกลยุทธ์การปิดตำแหน่งที่รอบคอบ นักเทรดจะต้องเผชิญกับความเสี่ยงที่มากขึ้นโดยไม่รู้ตัว บทความนี้จะนำเสนอสามกลยุทธ์การปิดตำแหน่งที่ง่ายแต่มีประสิทธิภาพ

กลยุทธ์การปิดตำแหน่งที่หนึ่ง: หยุดขาดทุน/ทำกำไรแบบดั้งเดิม (ใช้แนวรับและแนวต้าน)

การใช้หยุดขาดทุนและทำกำไรในการตัดสินใจปิดตำแหน่งเป็นวิธีที่นักเทรดส่วนมากใช้กันอย่างแพร่หลาย วิธีนี้ได้รับความนิยมเนื่องจากความเรียบง่ายและใช้งานได้จริง จุดสำคัญของวิธีนี้คือการพิจารณาสัดส่วนความเสี่ยงต่อผลตอบแทนเมื่อกำหนดหยุดขาดทุนและกำไร เมื่อเราเปิดตำแหน่งขายสกุลเงิน เราต้องสังเกตแนวโน้มราคาก่อนหน้าและสามารถมองหาจุดสูงสุดในช่วงก่อนหน้านี้เพื่อใช้เป็นจุดหยุดขาดทุน เนื่องจากจุดสูงสุดในช่วงนั้นอาจมีบทบาทเป็นแนวต้านในแนวโน้มในอนาคต นั่นหมายความว่า เว้นแต่ราคาจะทำสถิติสูงสุดใหม่ เราจะไม่ออกจากตลาด วิธีการนี้น่าสนใจเพราะถ้าหากราคาสามารถไปถึงจุดสูงสุดใหม่ นั่นก็หมายความว่าการเปิดตำแหน่งขายในคู่สกุลเงินนั้นอาจไม่มีความหมาย นอกจากนี้เรายังต้องใช้หยุดขาดทุนเพื่อจัดตั้งจุดทำกำไร หากการตั้งหรุดขาดทุนของเราอยู่ที่ 100 จุด สำหรับเพื่อให้ความเสี่ยงต่อผลตอบแทนอยู่ที่ 1:2 เป้าหมายกำไรของเราควรถูกตั้งที่ 200 จุด

กลยุทธ์การปิดตำแหน่งที่สอง: ใช้ค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่ (MA) ติดตามหยุดขาดทุน

นักเทรดมักใช้ค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่เพื่อตรวจสอบแนวโน้มของตลาดในปัจจุบัน วิธีที่ง่ายที่สุดคือถ้าราคาอยู่เหนือค่าเฉลี่ย เราจะมองหาช่องทางการซื้อ ส่วนถ้าราคาอยู่ด้านล่างเรา ก็จะมองหาการขาย อย่างไรก็ตาม ยังมีนักเทรดอีกจำนวนหนึ่งที่พบว่าการใช้ค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่เพื่อตั้งหยุดขาดทุนก็เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพ กลยุทธ์นี้มีแก่นสำคัญคือ ถ้าหากราคาผ่านจากด้านหนึ่งของค่าเฉลี่ยไปยังอีกด้านหนึ่ง แนวโน้มของตลาดอาจมีการเปลี่ยนแปลง นักเทรดแนวโน้มในกรณีนี้ควรปิดตำแหน่ง นี่คือเหตุผลที่การใช้ค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่เป็นหยุดขาดทุนได้ผล ยกตัวอย่างเช่นในกราฟ 15 นาทีของ USD/JPY หากราคายังอยู่เหนือค่าเฉลี่ย 100 เราสามารถเปิดตำแหน่งซื้อได้ นักเทรดสามารถตั้งหยุดขาดทุนที่ด้านล่างของค่าเฉลี่ย หากหยุดขาดทุนอยู่ที่ 80 จุด เพื่อให้ได้อัตราส่วนความเสี่ยงต่อผลตอบแทนที่ 1:2 เราจะต้องตั้งจุดทำกำไรที่ 160 จุด ตามแนวโน้มการเดิมพันอย่างต่อเนื่อง จุดค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่จะมีการเปลี่ยนแปลง นักเทรดจำเป็นต้องปรับหยุดขาดทุนตามการเปลี่ยนแปลงของค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่ในกรณีนี้ หากหลังจากเปิดตำแหน่ง คู่สกุลเงินนั้นขึ้นไป 30 จุดจากค่าเฉลี่ย 100 เราต้องปรับหยุดขาดทุนขึ้น 30 จุด ซึ่งหมายความว่าเราลดความเสี่ยงลง 40% อย่างไรก็ตาม จุดทำกำไรจะยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ซึ่งหมายความว่าเมื่อแนวโน้มพัฒนาขึ้น ความเสี่ยงต่อผลตอบแทนของเราจะเป็นที่ที่ดียิ่งขึ้น

กลยุทธ์การปิดตำแหน่งที่สาม: ใช้ระยะความผันผวนในการตั้งหยุดขาดทุน/ทำกำไร

กลยุทธ์นี้คือการใช้ ATR (Average True Range) ซึ่งเป็นดัชนีที่วัดความผันผวนของตลาด ค่า ATR แสดงให้เห็นถึงขนาดของอัตราการเคลื่อนไหวของตลาด โดยดูจากค่าความผันผวนเฉลี่ยใน 14 วันที่ผ่านมา เราสามารถเห็นได้ว่าตลาดมีความผันผวนมากหรือน้อย ผลที่ได้ก็จะเป็นการตั้งหยุดขาดทุนหรือทำกำไร หากค่า ATR มีค่าสูง หยุดขาดทุนก็ควรจะกว้างขึ้น ในช่วงตลาดที่มีความผันผวนสูง หยุดขาดทุนที่แคบมักจะถูกสัญญาณเสียงในตลาดทำให้ผิดพลาด ในทางกลับกัน หากค่า ATR ต่ำ เราก็ไม่ควรกำหนดหยุดขาดทุนมากเกินไป เพราะจะทำให้เราต้องเผชิญกับความเสี่ยงที่ไม่จำเป็น การตั้งหยุดขาดทุนตาม ATR เหมาะกับทุกกรอบเวลา สิ่งสำคัญคือ ควรตั้งอัตราส่วนความเสี่ยงต่อผลตอบแทนไว้ที่ 1:2 และหลังจากตั้งหยุดขาดทุนและทำกำไรแล้วต้องไม่มีการเปลี่ยนแปลง เริ่มต้นที่ดีเป็นเพียงส่วนหนึ่งของความสำเร็จ ในทำนองเดียวกัน การเปิดตำแหน่งที่มีคุณภาพก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งของการซื้อขายที่ประสบความสำเร็จ นักเทรดจึงต้องมีแผนการที่ครบถ้วนสำหรับการซื้อขายของตนเอง หวังว่าสามกลยุทธ์การปิดตำแหน่งพื้นฐานที่เราได้กล่าวถึงจะช่วยพัฒนาผลลัพธ์การซื้อขายของคุณได้อย่างมีประสิทธิภาพ