เริ่มต้นการเทรด

จำได้ว่าตอนเริ่มแรกที่เทรด ตอนที่มองดูตลาดทั้งหมดกลับดูเป็นภาพรวมเหมือนกับอ่านบทโบราณที่ไม่มีเครื่องหมายต่าง ๆ ค่อย ๆ เรียนรู้การแบ่งช่วง และเริ่มเข้าใจอย่างคลุมเครือว่า จุดเริ่มต้นของแนวโน้มอยู่ที่ไหน และจุดสิ้นสุดอยู่ที่ไหน ในตอนนั้นรู้สึกเหมือนกับว่าเป็นเชฟที่ใช้มีดหั่นเนื้อ จากที่เห็นทั้งหมดก็เริ่มมองเห็นส่วนต่าง ๆ ของวัว ซึ่งเป็นกระบวนการที่จากภาพรวมสู่รายละเอียด

ความสามารถในการสร้างรายได้

เมื่อคุณสามารถแบ่งแนวโน้มของตลาดออกเป็นแนวโน้มเล็ก ๆ ได้ คุณจะเริ่มทำเงินได้ แต่ในความเป็นจริง การทำเงินนั้นไม่ค่อยได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ แต่ผลสัมฤทธิ์ที่สุดคือช่วงเวลาที่เสียเงิน ในช่วงตรุษจีนซึ่งมีการเคลื่อนไหวที่สับสนทำให้รู้สึกมึนงง จนไม่สามารถแยกแยะได้ว่าหัวอยู่ไหน และหางอยู่ไหน ในเวลานี้ วิธีที่ง่ายที่สุดคือออกจากตลาดเพื่อรอดู เป็นการเข้าใจอย่างแท้จริงถึงแนวคิด 'ทำความสงบและไม่ทำอะไร' 'ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งและไม่ทำสิ่งอื่น' น่าเสียดาย ตอนนั้นความโลภทำให้ขาดสติ และจุดอ่อนทางด้านมนุษย์ก็เปิดเผยออกมา

ความกลัวและความโลภ

เป็นสิ่งที่ทำให้เรากลัว เหมือนว่าจะมีสภาวะการตลาดเกิดขึ้นจริง ๆ ดังนั้นจึงมีการต่อต้านและผลลัพธ์สามารถคาดการณ์ได้ จำได้ว่ามีนักเทรดรุ่นเก่าที่เคยทำงานร่วมกันเคยกล่าวว่า นักลงทุนใช้ชีวิตในความวิตกกังวลทุกวัน เมื่อทำกำไรนิดหน่อยก็กลัวจะถูกถอนกำไร และเมื่อขาดทุนก็กลัวว่าขาดทุนจะขยายตัว นี่คือลักษณะของมนุษย์ เวลาได้กำไรไม่กล้าที่จะออกจากตลาด นั่นก็คือความโลภ ขณะที่ขาดทุนไม่กล้าจะเข้าออก นั่นก็คือความกลัว ดังนั้นมนุษย์จึงไม่เหมาะกับการเทรดโดยธรรมชาติ (แน่นอนว่าการออกและเข้าตลาดในช่วงเวลาที่เหมาะสมต้องใช้ทักษะสูง)

สติในการตัดสินใจ

ในช่วงเวลานี้ คำแนะนำที่ดีที่สุดก็คือ 'อย่าทำในสิ่งที่คุณไม่เข้าใจ' 'ถึงแม้ว่าจะพลาด อย่าทำผิดพลาด' เพราะถ้าคุณสามารถควบคุมความโลภของตัวเองได้ในขณะที่ยังไม่แน่ใจว่าจะทำอะไรก็ให้อยู่เฉย ๆ มองดูการเปลี่ยนแปลง แสดงว่าคุณยังมีโอกาสในการกลับสู้ แต่ถ้าคุณควบคุมความกระตือรือร้นไม่ได้ ปล่อยให้ความโลภเอาชนะความกลัว สักวันมันจะกลายเป็นโศกนาฏกรรมที่ไม่สามารถกลับมาแก้ไขได้ หลายคนที่ลงทุนไม่สามารถผ่านช่วงเวลาดังกล่าวได้ สุดท้ายก็จางหายไปจากตลาดนี้

การสะท้อนที่สำคัญ

หลังจากที่ได้เรียนรู้ความเจ็บปวดนี้ ข้าพเจ้าก็เริ่มเคลื่อนไหวในด้านเทคนิคและจิตวิทยา ในด้านเทคนิค รู้สึกว่าการเทรดแบบช่วงคือการสัมผัสช้างด้วยตาบอด อาจจะทำความเข้าใจได้บางส่วน แต่ไม่สามารถเข้าใจส่วนที่ว่านั้นในความสัมพันธ์กับภาพรวมได้ ความรู้สึกนี้นำมาสู่ความเข้าใจว่า ในขณะที่เกิดแนวโน้มที่สับสน จะไม่มีพื้นฐานที่แน่ชัดสำหรับขนาดและระยะเวลาของความผันผวนอย่างเช่น เมื่อตลาดเกิดการเคลื่อนไหวที่รุนแรง มักจะเข้าใจว่าเป็นการรบภายในขนาดเล็กทำให้ไม่สามารถออกตัวได้ทันเวลา

การมองกลับสู่ภาพรวม

ในการแก้ไขปัญหาเหล่านี้ต้องกลับไปที่มุมมองที่กว้างขึ้น โดยต้องผ่านกระบวนการจากรายละเอียดสู่ภาพรวม หากว่าในขั้นตอนก่อนหน้านี้จากภาพรวมสู่รายละเอียดเป็นการอนุมาน ตอนนี้จำเป็นต้องจากรายละเอียดสู่ภาพรวม เป็นการอนุมานข้อมูลที่จำเป็น มองตลาดทั้งหมดที่ดูยุ่งเหยิงและสับสน นั่นเพราะไม่มีมาตรฐานทำให้มันไม่มีรูปแบบ เหมือนกับการสุ่มเลือกคนกลุ่มหนึ่ง ซึ่งมีความแตกต่างในรูปร่างและขนาด แต่หากเราหมวดหมู่พวกเขาตามเกณฑ์ที่แตกต่างกัน เราจะสามารถแยกแยะให้เห็นได้ นี่คือคำว่า 'ยอดเขาเป็นยอดอกคน' รูปแบบของเกมสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา แต่กฎของเกมต้องถูกกำหนดโดยคน

กระบวนการเรียนรู้ผ่านการเทรด

ท้ายที่สุด กระบวนการเทรดเองก็คือการ 'ทดสอบความมุ่งมั่น' เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเข้าใจว่า การเทรดก็คือกระบวนการที่เราต้องเผชิญหน้าและพัฒนาตนเองต่อไป จนกระทั่งไม่รู้สึกถึงความไม่สบายใจอีกต่อไป