บทนำ

ในฤดูหนาวปี 1942 สตาลินกราดเข้าสู่การสู้รบในเมืองเป็นครั้งสุดท้าย กัปตันวาสซิลีแห่งหน่วยสไนเปอร์ "นกอินทรีย์" ได้รับคำสั่งให้ระเบิดสะพานบนแม่น้ำดนิโปร ซึ่งหมายความว่าพวกเขาต้องเข้าไปในพื้นที่ที่ถูกศัตรูยึดครอง.

การเผชิญหน้ากับศัตรู

หลังจากทำภารกิจเสร็จสิ้น ในระหว่างการถอยกลับในป่าช้า นกอินทรีย์ได้เผชิญหน้ากับสไนเปอร์ของเยอรมัน หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือด ศัตรูล้มลงเกลื่อนไปหมด แต่สมาชิกนกอินทรีย์เจ็ดคนล้มลง และมีเพียงอีวานที่ยังไม่แน่ชัดว่าจะมีชีวิตอยู่หรือไม่!

การค้นหาอีวาน

เมื่อวาสซิลีได้ยินเสียงปืนสองนัดจากลึกเข้าไปในป่า เขารีบตามเสียงไป พบว่าอีวานนอนอยู่ในเลือด แผลปืนยิงเข้าที่หน้าอกของเขา วาสซิลีตามรอยเลือดออกจากป่าไปข้างนอก จนพบกับเนินหินเล็ก ๆ ไม่มีใครอยู่แถวนั้น

ความพยายามในการเอาชีวิตรอด

จู่ๆ วาสซิลีก็ตระหนักว่ามีจุดสว่างเล็ก ๆ ส่องมาจากข้างใต้ เขาได้เสี่ยงตัวหลบอยู่ด้านหลังหินใหญ่ทันที เมื่อเสียงปืนดังขึ้น เขารู้สึกเจ็บปวดที่ต้นขาซ้ายเมื่อถูกกระสุนยิงเข้ามา.

การเฝ้ารอ

วาสซิลีมั่นใจว่าศัตรูกำลังซ่อนอยู่หลังหินใหญ่ด้านหน้า แต่เมื่อเขามองผ่านรอยแตกของหินไป กลับพบว่ามันไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ เลย เลือดไหลออกจากขาของเขา และเขาต้องหยิบยามาห้ามเลือดและพันผ้ากระชับ.

การเผชิญหน้าที่ยาวนาน

หลังจากผ่านไปสามชั่วโมงศัตรูยังคงนิ่งเฉย วาสซิลีพยายามที่จะใช้ถุงมือยางที่เขาเป่าขยาย ซึ่งมองคล้ายมือที่กำลังหยิบขึ้นไปที่ขอบหิน แต่การถูกยิงเข้าที่นิ้วมือทำให้เขาเห็นได้ชัดว่าศัตรูยิ่งจับจ้องเขาอยู่

การผ่านพ้นคืน

คืนแรกผ่านไปโดยไม่มีการเคลื่อนไหวจากทั้งสองฝ่าย วาสซิลีรู้สึกเหนื่อยล้าอย่างมาก แต่เขายังไม่สามารถหลับได้ ตามที่เขาต้องการ โดยเฉพาะเมื่อเขานึกถึงลีซ่าผู้ที่รัก.

การตัดสินใจที่จะอยู่รอด

ในคืนที่สอง วาสซิลียังคงเฝ้ารออยู่ กระทั่งเช้าตรู่เขาตระหนักว่าศัตรูก็ต้องเจ็บปวดเช่นเดียวกัน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรอคอย โดยหวังว่าศัตรูจะเคลื่อนไหวไปก่อน.

การฝ่าฟันอุปสรรค

สุดท้ายเมื่อเขาเห็นหัวของศัตรูปรากฏผ่านหิน เขาไม่ลังเลและกดไกปืน ทันใดนั้นศัตรูก็ล้มลงอย่างเงียบ ๆ วาสซิลีก้าวไปข้างหน้าเห็นเยอรมันคนหนึ่งหงายหลังลงกับพื้น.

การเคารพศัตรู

หลังจากลงไปยุบตัวลงเพื่อเก็บเอกสารจากศัตรู เขาเห็นชื่อบนเอกสาร “คีไนก์” หน่วย เอสเอฟ ตำแหน่งพลตรีและจดจำถึงลีซ่า ชัยชนะมีค่ามากกว่าความตาย แม้จะเป็นศัตรูก็ตาม.